Μην τα παρατάς ΠΟΤΕ!

Υπήρξαν άπειρες φορές που μέσα μου είπα: «Δεν αντέχω άλλο», «δεν αξίζει να ζω», «Θεέ μου, δώσε μου δύναμη». Στιγμές που ένιωθα το σώμα μου και τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Αισθανόμουν τις πλάτες μου να βαραίνουν από την υπερφόρτωση προβλημάτων. Ένιωθα τη θλίψη να με καταβάλλει και την απόγνωση να σκοτεινιάζει τα πάντα γύρω μου. Την εσωτερική μου μοναξιά να κάνει τις είκοσι τέσσερις ώρες της μέρας μου να φαντάζουν αιώνας! Όμως, εκείνες τις δύσκολες στιγμές, έφερνα στο μυαλό μου την κόρη μου και τη μάνα μου. Τις δύο αυτές γυναίκες που με κράτησαν όρθιο όταν λύγιζα και μου έδιναν κίνητρο να συνεχίσω. Και αμέσως ανοιγόταν μία μικρή χαραμάδα μέσα σε αυτήν τη φυλακή που είχα χτίσει στο μυαλό μου και έμπαινε ελάχιστο φως. Ήταν πολύ αχνό, αλλά απ’ ό,τι φάνηκε, αρκετό για να με κρατήσει ζωντανό.

Περισσότερα στο βιβλίο του Δημήτρη «Απόδραση από το Σπήλαιο».
Τώρα και σε ηλεκτρονική έκδοση «Απόδραση από το Σπήλαιο Ε-Βοοκ»